tag:blogger.com,1999:blog-55273499624684812732023-06-20T05:33:31.664-07:00Η ΦΥΛΑΚΗ ΤΩΝ ΤΕΤΡΑΔΙΩΝΈνα ημερολόγιο στο οποίο η αφήγηση να είναι οργανικό μέρος της ζωήςtheotokis zervoshttp://www.blogger.com/profile/06013177675362033354noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-5527349962468481273.post-77424887253234238622010-02-06T00:53:00.000-08:002010-02-06T01:25:01.764-08:00Οi noir desir τραγουδουν το τραγούδι the partizan του Λέοναρντ Κοέν<OBJECT id=BLOG_video-3bf0f450f3194a2a class=BLOG_video_class width=320 height=266 contentId="3bf0f450f3194a2a"></OBJECT>theotokis zervoshttp://www.blogger.com/profile/06013177675362033354noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527349962468481273.post-8769449516556819442010-02-06T00:20:00.000-08:002010-02-06T00:42:49.898-08:00Χάρη στα λίγα τραγούδια μου<br />που μίλησαν για το μυστήριό τους<br />οι γυναίκες υπήρξαν <br />πολύ ευγενικές <br />με τα γεράματά μου.<br />Ετοίμασαν κρυφή γωνιά <br />στις πολυάσχολες ζωές τους<br />και με οδηγούν εκεί.<br />Ξεντύνονται<br />η καθέ μιά με το δικό της τρόπο<br />και λένε:<br />"κοίτα με Λέοναρντ<br />κοίτα με για τελευταία φορά".<br />Μετά σκύβουν πάνω απ΄το κρεββάτι<br />και με σκεπάζουν<br />όπως το μωρό που τουρτουρίζει<br /><br /><br /> ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΟΕΝ<br /> από "το βιβλίο του πόθου"theotokis zervoshttp://www.blogger.com/profile/06013177675362033354noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527349962468481273.post-69955026804408554232010-02-05T23:49:00.000-08:002010-02-20T01:22:20.750-08:00Κανείς δεν ακούει το χρόνο<br />Τη σκόνη που πέφτει στα πρόσωπα επάνω<br />Τη σκόνη του χρόνου που σκεπάζει τα πρόσωπα<br />Δεν την ακούει κανείς.theotokis zervoshttp://www.blogger.com/profile/06013177675362033354noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5527349962468481273.post-48898060799783418122010-01-23T03:06:00.000-08:002010-01-23T03:51:13.112-08:00εναρκτήρια εξήγησηΕπειδή απ΄όλα τα ζευγάρια που υπάρχουν, το πιο ξενέρωτο είναι το σημαίνον και το σημενόμενο, ίσως γίνεται ενδιαφέρον να αφήνουμε ανάμεσά τους τα έκθετα της βλασφημίας και του φόβου μας. Επειδή ακόμη,η αθωότητα της γλώσσας έχει δια παντός χαθεί αφού ο λόγος κατασρέφει τη μαγεία μέσα στη σκέψη μας, εκτός από βλάσφημοι και φοβικοί παιρνουμε το ρίσκο να μένουμε ακάλυπτοι κατα τη διάπραξη του εκφραστικού αδικήματος. Ιδιαίτερα εκεί στα ύστερα του βίου, όπου απεγνωσμένα προσπαθούμε να στοιχειθετήσουμε το ερώτημα στο οποίο απάντηση υπήρξε η ζωή μας. Κι όχι πως έχει τόση σημασία το ερώτημα όσο έχει η ικανότητά μας να το διατυπώσουμε.<br /><br />Μ΄αυτή την ικανότητα σχετίζεται άλλωστε, και το βιβλίο που δεν πρόκειται να γράψουμε. Αν και ετούτη η απόπειρα μπορεί εν τέλει να είναι ένας δόλιος τρόπος για να γρφτεί ένα βιβλίο για το βιβλίο που δεν πρόκειται να γραφτεί.theotokis zervoshttp://www.blogger.com/profile/06013177675362033354noreply@blogger.com0